Λίγοι από εμάς γνωρίζουν ότι οι δοσολογίες των φαρμάκων πρέπει να τροποποιούνται όταν το θερμόμετρο ανεβαίνει. Συμπτώματα όπως η σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός είναι ενδεικτικά της αφυδάτωσης από φάρμακα.
Μια επίσκεψη στον οικογενειακό γιατρό μας, που θα καθορίσει τις νέες «καλοκαιρινές» μας δόσεις επιβάλλεται, όταν ο υδράργυρος ξεπεράσει τους 34 βαθμούς Κελσίου. Άτομα που λαμβάνουν πολυφαρμακία ή είναι υπερήλικα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικά ώστε να μην αμελήσουν το συγκεκριμένο θέμα.
Η ποσότητα των αντιυπερτασικών φαρμάκων όπως είναι τα διουρητικά, κατά κανόνα πρέπει να μειώνεται.
Γιατί όμως πρέπει να συμβεί αυτό?
Όταν η διούρηση αυξάνει, μειώνονται τα υγρά του σώματος. Έτσι η ποσότητα του φάρμακου στον οργανισμό αυξάνει επικίνδυνα, και η ισορροπία της υγείας μας απειλείται άμεσα.
Πέρα από τα αντιυπερτασικά, άλλες κατηγορίες φαρμάκων πρέπει – επίσης – να προσαρμοστούν στις υψηλές θερμοκρασίες. Σκευάσματα για το έλκος του στομάχου, ουσίες όπως οι βενζοδιαζεπίνες αλλά και τα νευροληπτικά φάρμακα, πρέπει να ελεγχθούν από το γιατρό μας εκ νέου, ώστε να ορίσει νέες δοσολογίες για τη θεραπευτική μας αγωγή.
Οι διαταραχές από φάρμακα σε περίοδο καύσωνα, μπορεί να περιλαμβάνουν και ευαισθησία στην ισχυρή ηλιακή ακτινοβολία. Έτσι, αντιβιοτικά ή άλλα φάρμακα, μπορεί να συντελέσουν σε εκδήλωση φωτοευαισθησίας. Επίσης, η εφαρμογή αγωγής σε μορφή γέλης (τζελ) στο δέρμα, μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργία μελαχρωματικών κηλίδων, αφού ενδέχεται να ευθύνεται για κάποια διαταραχή στην εναπόθεση μελανίνης, κυρίως όταν το άτομο είναι ευαίσθητο. Άρα, σε αυτές τις περιπτώσεις προτείνεται είτε αποφυγή του δυνατού ήλιου, είτε αποφυγή του φαρμάκου.
Κάτι που πρέπει να θυμόμαστε το καλοκαίρι, και που δεν πρέπει να αμελούμε, είναι η σωστή διατήρηση των φαρμάκων, - ακριβώς όπως αναγράφεται στη συσκευασία τους. Εναίσιμα και άλλα σκευάσματα αλλοιώνονται με τη ζέστη, και γι’ αυτό η φύλαξη τους σε ψυγείο ή ισοθερμική τσάντα, επιβάλλεται
